Den franske forfattararen Marguerite Duras (1914-1996) reknast ofte som ein av dei opprinnelege «verkelegheitsforfattarane», ei litterær retning som tradisjonelt har stått sterkare og vore mindre kontroversiell i Frankrike enn i Skandinavia. Sjølv meinte Duras at ho skreiv dei same bøkene om og om att. Romanane kretsar kring oppveksten som kolonibarn i Indokina, erfaringane frå andre verdskrig, seksualitet og det uforløyste og uforsonlege i relasjonar mellom menneske. Kvifor har bøkene til Duras vore så viktige for mange skandinaviske forfattarar, kva er det ved bøkene som har gitt henne ein slik særskilt posisjon i medvitet til så mange lesarar?