Då Frode Grytten for alvor kom inn i norsk offentlegheit med eit brak i 1999, var det med novellesamlinga «Bikubesong». I åra som har gått har han skrive bøker i ei rekke sjangrar, frå romanar og dramatikk til krim, men har med jamne mellomrom vendt attende til sin favorittsjanger noveller, som med «Menn som ingen treng» og «Garasjeland».

I vår kom «Gut, jente, juni, juli», ei samling sommarnoveller som krinsar om vatn og bading på ulike måtar. Kva betyr det å sleppe seg ned i det blå og ukjende? Bryte vasskorpa på Odda Folkebad? Og kva kan novella gjere som andre sjangrar ikkje kan? Frode Grytten møter kritikar Elise Winterthun til samtale.